Sözcüklerim

 Kelimelere itibarını iade edebilmem için ne dediğimi "anlamam" gerek.

Onlar varolurken, içerikleriyle birdiler ve varlıkları kavramları taşıdı. Bugüne getirdi. Zamanla daraları kaldı.
Varoluşun sistemi bugünun insanının aksine hakiki içerikle çöpü, anında ayırdediyor.
Ve bizler  niyesini anlamasak da hakikatten uzaklaştıkça, yaşadıklarımızdan aldığımız tat yavanlaşıyor.
Yaşamı hiç içimize çekmemişçesine yaşadığımız bir yokluk hissi...
Ve şuursuz bir mirasyedi rahatlığıyla, sorumsuzluğuyla harcamayı sürdüruyoruz kalp banknotlar gibi kelimelerimizi...
Söz gümüş olmayalı, sükut da altın değil zaten...
O zaman savur ağız dolusu...
Hem böylece düşünmeye zaman da harcamamış olursun.
Ama tasarruf ettiğimiz zamanı, başkalarına "laf" anlatırken, birilerinin varoş düğünlerinde altın görünumlü çil çil tenekeleri kafalara savurarak "eğlendikleri" gibi  eğleniyoruz uzatmaların sonuna gelirken...
Yalan söylemenin bile keyfi kalmamış olmalı,  bu kadar çok erbabı olunca işin...

Sözcüklerim dediydim...
beni ne zaman ifade eder?
Ondan yazdım.

Işıl
Ağustos '21
Teşvikiye