Çivisi çıkmış....

Çivisi çıkmış dünyayı çivilemek mi?
Dünyaya çivilenmek mi?
Üçüncü seçenek belki..
Çivisi çıkmış dünyaya çivilenmek!!!!

Alışkanlıklarımız ...
Konfor alanlarımız...
Korkularımız...
Tutkularımız...
Zevklerimiz...
Kaygılarımız...
İsteklerimiz...
Hani şu çocukluğumuzda elişi derslerinde tahta plakaya heksagonal tutturulmuş çivilerin aralarından geçirerek bağladığımız iplikler gibi rengarenk gözalıcı...çivileri unutturan...
Hoş, cazip, renkli, oyalayıcı, dikkat çekici...işimiz bittiğinde duvara bile asmadığımiz, kıyıda köşede unutulan...

Bağlarımız...

Dünyaya indiğimiz anda boynumuza dolanır.
Suyun dibine inen dalgıçların bağladığı kurşunlar gibi ağır...burada kalabilelim diye...
Anne memesi...
Ninni nağmesi...
Baba aferini...
Kardeş gıptası...
'Arkadaş' haseti...
Dost desteği...
Öğretmen cetveli...
Koca evi...
Bebek sesi....
..............daha nice iplikler duygularımıza dolanmış.

Başarı mesela.... en riskli duran çivilerden... ucu hep açıkta kalan...içi beni dışı seni yakanlardan...varlığı dert yokluğu yara olanlardan...
Tanımı meçhul....hayranı mebzul...peşine herkesi takanlardan...

Mutluluk....heryere sızan...herşeyin şeklini alan...
Bi' geldi mi, ya giderse diye gün saydıran...

Ama korku...
Işte o bambaşka... çalışkan, 7/24
nöbette... ayrı düzenbaz,
durağanlığı gördüğü yere çöreklenen...her taşın altına yerleşen...

Aşk...orjinali müzede tutulduğu için, en iyi kalite replikasından en tapon kopyasına kadar milyonlarca sureti dolaşımda, borsaya kote ve tabii spekülatörlerin elinde en hızlı dolaşan metalardan...

Sevgiyi ayrı tutarım bak...Onun da taklitleri çok gerçi ama onun aslı var ya o insanı dünyaya çivileyenlerden ziyade, dünyayı evrene duygu dübeliyle bağlayan vidayı temsil eder bana kalırsa....O yüzden vida kullanmak hep daha çok içime sinmiştir çiviye nazaran...

Işıl
Mayıs '20
Teşvikiye