Haksızlık

 Hakkının yendiğini düşünmek, bunun getirdiği duyguya sarılıp, kendini boşlukla çevrelemek,

yalnızlığını, zarar görmekten korunmak için "seçim" miş gibi yaşayarak  oraya hapsolmak...
İnsan bunu kendine niye yapar?
Çaresiz olduğunu sandığından?
Çocukluğun acısı ömürce sürmemeli...
Esas haksızlık insanın kendi kendisine yaptığı değil mi?
Kendini yoksunlukla cezalandırmak...
Yoksun olmadığını farz ederek...Seçtiğini farz ederek...
Yazık değil mi?
Belki bir gün değişir...
Umarım birgün değişir...İlk günki gibi güven duyar kalbin...Açar kendini sevgiye...Büyür...Coşar...Bütün olur...
Olsun...
Sen ki kocaman kalbinle muktedir...
Fetih, oyunlar kadar tabii...
Coşku gözlerinde, sesinde kapıları bekler...Yeter ki izin ver...

Işıl